16
0
80’li yılları çocukluğumdan hatırlıyorum da yüzümde acı tebessümler birikiyor.
Tebessüm kısmı güzelliklerden acı kısmı ise artık yaşlandığımı kabullenemeyişimden. Ama maalesef artık yaş aldı başını gidiyor.
O yıllarda ülkemizdeki en büyük ve en kapsamlı iletişim aracı olarak gazeteleri ve dergileri saymazsak radyosu ve günün belli saatinde yayın yapan televizyonuyla TRT idi.
Çocuk olduğumuz için televizyonu sadece köy kahvehanelerinde pencere diplerinden kahvecinin izin verdiği kadar seyredebilirdik.
Hele Cumartesi günleri Cüneyt Arkın’ın veya Kemal Sunal’ın filmlerini seyredebilmek için kahve pencerelerinin önü en az 15 -20 çocuk televizyonun sesini alabilmek için çıt çıkarmadan film bitene kadar öyle ayakta eğleşirdik.
Tabi bazen jandarmanın köye yolu düşerse o gün biz film seyredemezdik. Evimizde ise dedemin hacdan getirdiği radyosu vardı. Dedem o zamanların sıkıntılı günlerinde her gün ajansları dinleyerek yorumlar yapardı. Kenan Evren cuntasına kızardı ama belki korkusundandır Keles’e ve ya Bursa’ya giderken kasketini giymeyi unutmazdı.
Şükür o günlere bakınca dünyadaki teknolojik ve siyasi gelişmişlik bizim ülkemizi de etkilemiş de onun için bugünler çok başka… Özellikle ülkemizin bu günlere gelmesinde emeği olanların ölmüş olanlarına Allah’tan rahmet sağ olanlarına ise sağlıklı uzun ömürler dileyelim.
Günümüzde ise teknolojinin gereği olarak bir çok iletişim kaynağımız mevcut. Artık TV’de haber saatini veya diğer programları takip eden insan sayısı o kadar azaldı ki izleyen sayısı azaldığı için Tv patronları iflas edecek duruma geldi.
Gazetelerin baskılı grubunda durum daha da vahim. Ayakta kalmak için her türlü fedakarlığı yapıyorlar bazen o fedakarlık durumu onlar adına yaptıkları haberlere, yazdıkları yazılara bakınca acınası hale geliyor.
Artık hiç bir şey eskisi gibi değil. Çoluk çocuk hepimizin elinde son model ve marka tek tuşla her türlü iletişim kanalına ulaşabileceğimiz elimize sığan bir dünya var.
İnternet vaz geçilemezimiz. Artık telefonlarımız ekmek, su gibi ihtiyaç. Fotoğraflarımızı, videolarımızı düşüncelerimizi paylaşabileceğimiz birçok farklı bir sürü sosyal mecra var. Kısacası iletişimin dibine vuruyoruz. İletişimin dibine vuruyoruz da gerçekten hepimiz mutlu muyuz, gerçekten birbirimizi anlıyor muyuz, yaptığımız tüm paylaşımlarda samimi miyiz, sosyal medyada veya whatsaptan yayınladığımız mesajların kaç tanesi gerçekten bizi temsil ediyor? Sosyal medyada paylaştıklarımızın kaç tanesini evimizde ailemizle paylaşıyoruz? Mesela amcamızla veya dayımız, teyzemizle en son ne zaman görüşüp vakit geçirdik?
Akraba veya arkadaş topluluklarında muhabbet anında telefonumuzu kontrol etmeden durabiliyor muyuz? Çocuklarımızın saatlerce vakit geçirdiği sosyal medyayı ağlarını ne kadar kontrol edilebilir buluyoruz? Kontrol edemediğimiz ortamlarda çocuklarımızın vakit geçirmesine söyleyecek söz bulabiliyor muyuz?
Gerçekten iletişiyor muyuz? Yazılacak, söylenecek, sorulacak çok söz çok soru var fakat toplum olarak bütün sorular kendimizin sorup kendimizin cevaplayacağı cinsten ben bu günden başladım Sizler de bir an önce başlarsanız iyi olur, zira gerçekten hepsi birbirinden zor ve çetrefilli.
Bütün dünyanın pandemi ile savaştığı şu günlerde ülkemiz ve İslam aleminde Ramazan günlerini pek alışık olmadığımız şekilde yaşıyoruz. İnşallah pandemi günleri sona erdiğinde Yüz yüze gelerek birbirimizle candan muhabbet ortamları oluşturabileceğimiz bir fincan kahve veya iki bardak çay içebileceğimiz ortamlar oluşur. İşte o zaman iletişmiş oluruz.
23 Nisan günü yöremizin en büyük sivil toplum kuruluşu hepimizin göz bebeği DAĞDERİMİZ yeni kurulan haber sitemizi ilan etti.
Kuruluş gerekçelerinin içerisinde bir çok noktaya işaret edildi ama en önemlisi yöremiz derdiyle dertlenerek bize ait güvenilir haber vurgusu önemliydi.
Yolumuz uzun niyetimiz halis Allah yolumuzu açık etsin inşallah.
Öncelikle Dagderimizin bu olusumu beni mutlu etti. Ve daha önemlisi sizin gibi on numara bir kisiligin bu oluşumda kalem tutuyor olması… Bu bakımdan sizi ve Dagderi tebrik ediyorum. Kaleme aldığınız ilk yazı belki ama, kusura bakmazsaniz konuyla alakalı küçük bir eleştiri de bulunacağım.
İletişim konusunda evet iletişimin dibine vuruyoruz belki ama adına iletişim denirse. Eş dost akraba dediniz değil mi? nerde kaldı insanlar arasında bu kavramlar.Simdilerde sadece sosyal medyada görür olduk hal hatır sormaksizin iyi olduklarını. ya pasta keserken ya gezmelerdeyken görüyoruz focebook da. Durum boyle olunca arama sorma ihtiyacı da kalmiyor. peki onlar öyle de bizde durum farklı mi ?Bizde de durum aynı kaptirmisiz dünyanın gösterişli haline kendimizi, kopmusuz eş den dost dan. Bir parça samimiyet kalmamis herseyimiz gösteriş etiket ve gündem olmak. Şimdi öz eleştiri yapın Dagder olarak iletisimizinizi gözden geçirin ailenizle. Yani Dağ yöresi halkiyla.söylediğiniz gibi samimi oldunuz mu iletişim de. Bu gün yönetim olarak kaç köye gittiniz mesela? Kaç köy heyetini çay içmeye cagirdiniz? Yada Bursa’da kaç esnaf ziyaret ettiniz halkımızdan? Mutlaka yaptınız ama hep aynı köyler aynı esnaflar aynı heyet… Bu gün Dagderden çıkmayan ve sitenize koydugunuz siyasilerin yaptığı oluşumlar, gösteriş veya etiketten başka ne işe yarar. Cocuklugunuzda olduğu gibi 15 20 kişi cocuklugunuzda olduğu gibi kahve camından bakar gibi dagderin camından bakmayın halkiniza. Dağ yoresinin dili olunuz gözü olunuz icraat isteyiniz elestiriniz verilen sözler ne oldu diye hesap sorunuz. Bakın bakalım muhtarlarımız kapı kapı siyasileri mi gezecek yoksa dagdere mi gelecek…